Sadece nefes almalarına izin var

Çocuk olmanın ne demek olduğunu unutalı yıllar oldu. Dünyada çocuk olmak hele bu zamanda dört bir yanında çıkan savaşlar ve yitirilen küçük bedenler… Onun için diyorum sadece nefes almalarına izin var.

Oysa bakıldığında çocukluk, dünya üzerinde en saf ve masum, en korunması gereken halidir. Adı üstünde çocuk. Çocuk ne yapar oyun oynamak ister, karnı tok, uykuya yattığında rahat uyumak ister. Düşe kalka öğrenmeği öğrenir. Gazze’de öyle mi? Yada savaşın içinde büyüyen o çocuklara sadece nefes alma hakkı tanınıyormu? Evet, yalnızca nefes almak. Onunda bedelini ağır ödeyerek.

Bugün yaşadığımız dünyada çocuk olma hakkı hayal gibi geliyor. Nefes aldığımız bu dünya coğrafyasında yaşama hakkı desek, bana göre pamuk ipliğine bağlı. Gazze’de, Afrika’da çocukların beslenme hakkı çoktan lüks oldu. Oyun hakkı mı? Sokaklar ya yasak, ya da tehlikelerle dolu. Eğitim ise çoğu için ulaşılmaz bir rüya haline geldi.

Mahallede, sokakta, oyun oynaması ve okuması gereken gencecik bedenler okula gitmek yerine bir yere çalışmaya gidiyorsa ve çalışıyorsa ve bizlerde buna şahitlik ediyorsak ve vicdanımız sızlamıyorsa büyük bir sorun vardır o zaman. Bir diğerinin savaşın ortasında, açlıkla ve ölümle boğuşarak büyümeye çalışması insanlık adına büyük utançtır. Üstelik bu çocuklardan bazıları daha doğar doğmaz "çocuk olma hakkı"nı da kaybediyorlarsa. Biz insanlar ne zaman alıştık bu görüntülere? Ne zaman çocukların yük taşımasına, mavi önlük yerine iş tulumu giymesine, yırtık ayakkabıyla kışa girmesine "kader" demeye başladık?

Anne karnından yaşadığımız dünyaya gelen her bir çocuk, herhangi bir ideolojinin, savaşın, yoksulluğun tarafı değildir. Onlar yalnızca büyümeye çalışan, minicik omuzlarında dünyanın yükünü taşıyan küçük yüreklerdir. Bugün yaşadığımız dünyada nefes almak dışında ellerinde hiçbir hak bırakılmamış milyonlarca çocuğun olduğunu bilerek yaşamaya devam ediyoruz. Ne acı…

Oysa dünyaya geldikleri anda, aldıkları ilk nefesin bile bir bedeli var. Göç yollarında yitirilen küçücük bedenler, enkaz altında kalan hayaller, çalışırken kaybolan çocukluk... Sadece nefes alıyorsa, bir çocuğun gerçekten yaşadığından söz edebilir miyiz?

Dünya, çocuklara sadece nefes alma izni veren değil; koşulsuz sevgi, güvenli yaşam ve umut sunan bir yer olmak zorunda. Çünkü çocukların hakkı sadece yaşamak değil; mutlu yaşamak, özgürce oynamak, sevgiyle büyümektir. Ve bu hakkı ellerinden almak, geleceği karartmaktır.

Hoşçakalın….

Fotoğraflar: İHA