KÖY YOLUNDAN YILDIZLARA - Ramazan ÇOBAN

Köy yollarında bir çocuk yürür,
Çantasız değil, hayalle yüklü,
Toprağa basar ama başı gökte,
Bir damla ilim arar her köşede.

Usta dedi: “Her çivi bir duadır,
Her yapı bir umut, bir mimar izidir.”
O çocuk tuttu kalemi, aldı nefes,
Yazdı gönlüne roket, füze, evrensel ses.

Gönül dedesi gazel okur harmanda,
Hayat makinası çalışır ovada,
Aşk da olur bazen bir kitap kenarında,
Bazen yıldız gibi düşer damlaya damla.

Gazeller uçuşur sayfalarda sessiz,
Aydınlanma başlar bir öğretmenle giz.
Köy okulunda bir mum yanar her sabah,
Bir harf, bir sayı olur çocuklara sabah.

“Vatan” dedi biri, gözleri doldu,
Kalemle çizdiğini bayrakla yoğurdu.
İlim, aşk, gönül, hepsi bir olur,
Küçük ellerde bir millet doğurur.

Füze alim düşler kurar gece vakti,
Gökyüzüne yazmak ister kader vaktini.
Mimar bir öğretmendir aslında köyde,
Tahtada kurar geleceğin temelde.

Usta olur bazen babanın sesi,
Hayat makinadır, ilim onun güvesi.
Her cıvata, her vida bir şiir yazar,
Her çocuğun içinde bir dünya sızar.

Ey vatan, ey aşk, ey yol ve yön,
Bir damla suyla başlar büyük bir dön.
Köy yolundan yıldızlara giden izde,
Öğretmenler yürür, umut hep dizde.